dinsdag 23 mei 2017

Als een schilderij

Met de eerste zomerse dagen, zijn we naar buiten getrokken. Met Wonka, de hond, zijn we naar 'de plas' gegaan. Een zwemvijver.
Gewone honden zwemmen in het water. Wonka plonst. Van de ene waterspat naar de andere. Er zijn weinig dingen die me zo instant warm maken vanbinnen. Zalig! 
Van kinds af aan ben ik een waterrat geweest. Ik kon nog niet lopen, of je kon me al ergens uit een fontein gaan vissen. Dus mij kan je bij Wonka in het water vinden. 
Toen ik begon te zwemmen, zwerfde ik steeds verder van de kant. Het deed me deugd. Zeker in een vijver. Terwijl je zwemt, zie je de eendjes in de verte. Zie je waar het water van stroming verandert,... 
Af en toe keek ik om, naar het strand waar ik vandaan kwam. Het leek net een schilderij. De bomen, kleine mensjes. Wonka en men vriend, die samen speelde.
Ik voelde me vredig. Alles leek ver weg. Alsof alle zorgen achterbleven.
De echte magie kwam in het midden van het meer. Wanneer alles rond mij behoorde tot het schilderij. Geen doek om op te staren, maar een all around panorama. Een heel verhaal rond me. Met allemaal kleine boompjes, kleine mensjes, klein leven,... 
Eindelijk, een leeg hoofd. 
Het effect blijft zelfs hangen. Mijn gewoonlijk overactief brein, is weer even in staat om 'normaal' te functioneren. Gedachte per gedachte. 
Het geeft energie. Mentale energie. 
Hopelijk kan ik er weer even tegen. Mijn batterij voelt eindelijk eens echt opgeladen. 
De kracht van de natuur blijft toch onvervangbaar. Dat hebben vele schilders al bewezen. 

Wat kan jullie gedachten resetten en de batterij terug opladen?

Geen opmerkingen:

Een reactie posten