maandag 8 mei 2017

Van disney-illusie tot gefantaseerd pessimisme: handvaten tot realteit.

De meeste weten dat ik een warm hart heb voor sprookjes en Disney. Hoewel ik hou van pure wetenschap en neurologie, ben ik even gelukkig met een goeie illusie af en toe. Soms mag de magie bewaard blijven. 
Als kind, moedigt men je aan om te geloven in het onmogelijke. Maar ergens in een schoolcarrière valt het weg. 
Groot denken, is een kenmerk van succes. Maar als je het in het dagelijks leven doet, ben je onrealistisch. Wees creatief, maar fantaseer toch maar niet te veel. ;)
Kom af met ideeën om de wereld te verbeteren en je bent naïef. Je moet nog hard worden. 
We stellen ons wereldbeeld bij. Uiteindelijk krijgen we hier en daar wat klappen van het leven en dat laat zijn sporen na. De magie ruimt plaats voor angst, voorzichtigheid en pijn. 
Veel mensen geraken ontmoedigd en misschien zelfs verbittert.
We doen wat we doen, om dat 'eind goed al goed' te kunnen bereiken. En plots valt dat weg. Wat is er dan nog in de plaats? Een deprimerende gedachte.
Bij sommige mensen verdwijnt de disney-illusie niet enkel volledig, maar komt er zelfs een nieuwe in de plaats. De illusie van pessimisme. We gaan onszelf wijsmaken dat alles waarschijnlijk zal tegenvallen, zodat we niet meer teleurgesteld kunnen worden. 
We gaan van ja, naar ja maar... naar neen. 

We krijgen ideeën en wanneer we ze uitvoeren, blokkeren ze. We zeggen "zie je wel?" en stoppen ermee. 
Illusies geven een zekere veiligheid. Misschien zelfs een voorspelbaarheid. In de realiteit, hebben we helemaal geen garanties. Het kan alle kanten uitdraaien, vooral wanneer we er helemaal niet op voorbereid zijn. Wanneer we gelukkig zijn, kan onze wereld ineens verbrijzelen. Ons achterlatend in vernietiging. Wanneer we volledig rock bottom rondslingeren en voornamelijk erkenning vinden met de dichtstbijzijnde deurdweil, kan opeens die disney-magie even bovenkomen, ons raken en ons een weg geven die we nooit hadden verwacht. 
Hoe kan je dan nog op iets rekenen? Hoe weet je dan wat te verwachten?
Niet. 
Het idee van onvoorspelbaarheid, kunnen we vaak niet aan. Daar komt illusie aan te pas. Illusie die ons voorbereid op het ergste, of ons doet geloven in wonderen. 
Zonder illusie, zouden we niet veel ondernemen vrees ik. Illusie creëert motivatie, of voorzichtigheid. Het zorgt ervoor dat we durven ondernemen op een niveau dat we onszelf kunnen overstijgen. Of het zorgt ervoor dat we voor onszelf zorgen, ons terugtrekken in rust en veiligheid. 

Maar wanneer de illusie overheerst, komen we pas echt in gevaar. Het gevaar om blind te zijn voor de werkelijkheid. Voor de slechte kanten van de werkelijkheid, of zeker ook voor de mooie kanten. 
Enkele van de krachtigste, meest inspirerende mensen die ik ken, kunnen schommelen tussen beiden; ze vechten voor wonderen, ze geloven in mogelijkheden. Een beetje fairydust, maakt hen sterk en vechtwaardig. En jawel, ze verzetten bergen en maken een verschil op hun manier. Maar anderzijds halen ze ook kracht uit de donkere illusies uit hun verleden. Een laag van de donkere illusie geeft ze een realistisch beeld van wat de disneymagie kan bereiken. Ze worden teruggefloten door deze illusies, waardoor ze hun kunnen focussen op wat telt. 
Balans, zoals overal.
Maar brengt een mix van illusies ons in de realiteit? Of helpt hij ons functioneren in de realiteit? Helpen ze ons overleven in de realiteit?
Zonder illusies moeten we bijna leven van dag tot dag, accepteren wat op ons afkomt en meegaan met de stroom. In het moment. 
Eng eh? Mooi, prachtig zelfs, maar eng. 
Durven toelaten dat je gekwetst kan worden. Puur, zonder een schild van illusie die jouw realiteit kan aanpassen. Voelen en de pijn aanvaarden, geluk aanvaarden. Aanvaarden dat dingen komen en gaan, zonder dat je er controle over hebt. 
Hoe kunnen we dat? Waar leer je dat? Er zijn geen handleidingen of leidraden om in het leven te staan en het te beLEVEN. Enkel onze eigen ervaring, onze eigen zoektocht en ons eigen experimenten.
Het lijkt me een illusie om constant volledig in het leven te kunnen staan. Maar af en toe kunnen we misschien eens van het echte leven proeven. In al zijn facetten.
En af en toe kunnen we wegkruipen in de veiligheid en zekerheid van onze illusies. 

We hebben soms geen idee wat voor prachtige wezens we zijn. De kracht van onze geest is soms zo onvoorstelbaar mooi. 


Geen opmerkingen:

Een reactie posten